مردم تمایل ذاتی به عادت کردن دارند. یعنی تمایل دارند به یک شیوه آشنا و همیشگی چیزها را ببینند و تجربه کنند. و باید بدانیم این حالت به تفکر نوآورانه و ایده‌های خلاقانه منجر نخواهد شد. اما راه‌هایی وجود دارد که این ویژگی را کنار بگذارید و یاد بگیرید که چیزهای آشنا را به روشی ناآشنا و جدید مشاهده کنید. و این روشی است که انسان‌های خلاق، نوآور و کارآفرین در طول تاریخ، فرصت‌هایی را دیده‌اند و اغلب ما همان فرصت‌ها را از دست داده‌ایم.
یک مثال معروف در این زمینه، داستان velcro (نوار چسب لباس) است. یک مهندس سوئیسی به نام جورج دو مسترال تصمیم گرفت با دقت بیشتری به تیغ‌های گیاهانی که بعد از پیاده‌روی در جنگل به لباسش چسبیده بودند، نگاه کند. او میکروسکوپ خود را بیرون آورد و دید که طبیعت یک سری قلاب بر روی تیغ‌ها طراحی کرده است. این قلاب‌ها به الیاف ریز حلقه‌‌ای شکل بر روی لباس او متصل شده بودند. و این گونه بود که گزینه جایگزین زیپ، نوار چسب لباس یعنی velcro که از حلقه‌ها و قلاب‌ها تشکیل شده است، اختراع شد.
برای اینکه به چنین متفکرانی خلاق در زندگی و کار خود تبدیل شوید، تعمدا از دیدگاه‌های متفاوتی به چیزها نگاه کنید. تنها به نام بردن از چیزهایی که می‌بینید، اکتفا نکنید، بلکه نام‌های جدید روی آن‌ها بگذارید. فقط کلیت چیزها را نبینید، سعی کنید آن‌ها را در قالب قطعات بزرگتر یا کوچیکتری ببینید.
شرلوک هلمز کاراگاه معروف را به خاطر بیاورید، یک بار به واتسون گفت: “تو می‌بینی (نگاه می‌کنی) اما مشاهده نمی‌کنی (با دقت و عمیق توجه نمی‌کنی) و این دو با هم بسیار متفاوت هستند.” مغز ما به گونه‌ای طراحی شده است که ما را از توجه کردن زیاد به جزئیات بازدارد. نورون‌ها به محض دریافت اطلاعات کافی از یک محرک غیرقابل تغییر، شلیک کردن را متوقف می‌کنند. این یعنی ذهن به تصاویر آشنا عادت می‌کند و دیگر به آن‌ها توجه چندانی نمی‌کند. اجازه ندهید این اتفاق برای شما رخ دهد.
ما می‌توانیم تلاش کنیم که نه تنها متفاوت بیاندیشیم، بلکه به گونه‌ای متفاوت نیز مشاهده‌گری کنیم. و این روشی برای مقابله با تمایل ما به عادت کردن، به شیوه‌ای آشنا نگاه کردن، دیدن و تجربه کردن است. این همان روشی است که انسان‌های خلاق، هنرمندان و کارآفرینان در پیش می‌گیرند و قادر می‌شوند به این طریق جهان را تغییر دهند. این روش به ما یاد می‌دهد که متفاوت ببینیم، چیزهایی که دیگران هنوز ندیده‌اند را مشاهده کنیم و در نهایت، آینده اینگونه ساخته می‌شود.
برگرفته از وبسایت Harvard Business Review
