کتاب «مربیگری به سبک بازی درونی» اثر تیموتی گالوی به اهمیت نقش فضای ذهنی در فرایند یادگیری و پیشرفت فردی می‌پردازد. نویسنده معتقد است که موفقیت واقعی زمانی تحقق می‌یابد که فرد از طریق انگیزه و هدایت درونی خود به رشد دست یابد، نه صرفاً تحت تأثیر فشارهای بیرونی. مفهوم «بازی درونی» به چالش‌های ذهنی و درونی افراد اشاره دارد که تأثیر مستقیم بر عملکرد و دستیابی به اهداف دارد. این کتاب تأکید می‌کند که مربیگری باید فراتر از انتقال مهارت‌های فنی باشد و با تقویت اعتماد به نفس، ایجاد فضای مثبت و کاهش استرس، زمینه رشد فرد را فراهم آورد.
همچنین، راهکارهای عملی برای افزایش تمرکز و خودآگاهی ارائه می‌شود تا موانع ذهنی رفع شده و افراد بتوانند بهترین عملکرد خود را ارائه دهند. در مجموع، این اثر راهنمایی کاربردی برای مربیان است تا با شناخت ابعاد ذهنی، شرایطی امن و انگیزشی برای توسعه فردی و حرفه‌ای ایجاد کنند.
خود مربیگری (Self-Coaching)
درون هرکسی دو بخش هست:
۱. خود شماره یک: صدای منتقد درونی، کنترل‌گر، نگران و قضاوت‌گر
۲. خود شماره 2: بخش شهودی، آرام، باهوش و توانا که با تجربه یاد می‌گیره
وقتی خودت می‌خوای خودتو کوچ کنی، باید یاد بگیری خود شماره یک رو ساکت کنی تا خود شماره دو بتونه بدرخشه.
چطور خودتون رو کوچ کنید؟
گالوی یه مسیر ساده چهار مرحله‌ای معرفی می‌کنه:
- 1. مشاهده بدون قضاوت
تمرین کنید بدون اینکه خودتون رو سرزنش کنید ، فقط مشاهده کنید.
مثلاً اگه حین ارائه کاری تپق زدید، به‌جای این که بگید «چقد افتضاح بودم»، بپرسید:
چی شد که اون لحظه ذهنم پرید؟ بدنم چه حسی داشت؟
- 2. سؤال از خود به‌جای دستور دادن
خودتون رو با سؤال هدایت کنید
«چی می‌تونم از این موقعیت یاد بگیرم؟»
«چی کمکم می‌کنه دفعه بعد بهتر عمل کنم؟»
«بدنم چی داره بهم می‌گه الان؟»
- 3. اعتماد به تجربه بدنی و شهودی
به جای تکیه بر «بایدها»، به حس واقعی تان توجه کنید.
- 4. ایجاد فضای امن ذهنی
تو کوچ درونی، خودت باید حامی خودت باشی، نه دشمن.
یعنی وقتی اشتباه کردی، به خودت این پیام رو بدی:
«اشتباه بخشی از یادگیریه. من در مسیر رشدم.»
